Witamy serdecznie wszystkich małych pacjentów Pana Jurka oraz ich rodziców. To kolejny nasz wpis po dłuższej przerwie, bo przecież ciężko zebrać się i napisać kilka słów.

Kornel dalej dojeżdża do przedszkola z Grajewa do Ełku, czyli około 25 kilometrów w jedną stronę, ale to nie jest dla nas problemem. Nasz mały wojownik ciągle idzie do przodu i cały czas widoczny jest mniejszy lub większy progres - trzeba być cierpliwym, bo następuje to etapami. Niestety nie ma nic od razu, wszystko trzeba wypracować i ciągle dążyć do wyznaczonego celu. W obecnej chwili Kornel rozumie praktycznie wszystko, co do niego się mówi. Poproszony o cokolwiek wykonuje to, czasami oczywiście jest przekorny, ale staramy się nad tym pracować.

I tutaj podam przykład: ostatnio chciałam sprawdzić czy syn zrozumie bardziej skomplikowaną prośbę jak dla dziecka autystycznego i poprosiłam o przyniesienie mojego telefonu, który leży na łóżku pod poduszką. Oniemiałam, dosłownie kilka chwil i miałam telefon w ręku. Kornel jest dzieckiem o bardzo dużym potencjale, jednak czasami bardzo leniwym, nad czym również pracujemy.

Nasz syn potrafi wypowiadać już praktycznie wszystkie słowa i zaczyna składać zdania, oczywiście musimy być konsekwentni, bo młody nauczył się wcześniejszej komunikacji, czyli bez słów i czasami dalej tak próbuje, bo po prostu jest mu wygodniej, a nie o to nam chodzi.

Mieliśmy też spory problem, aby domyślić się, jakiego powodu dziecko płacze. Dokładnie wczoraj tj. 12.03.2024 dostałam dokładny przekaz od syna: mamo głowa mnie boli, byłam w szoku. Kornel bardzo często zwraca się do nas rodziców: mamo, tato. Wszystko zaczyna się układać powoli w jedną całość. Nie tylko rozwój całościowy naszego dziecka ciągle poprawia się, ale również motoryka mała i duża.

Niedawno Kornel pożyczył od koleżanki z przedszkola hulajnogę i co? Niesamowicie wspaniale odpycha się jedną nogą, mało tego - poruszanie się po schodach nie sprawia młodemu żadnych problemów, już nie mówię o skakaniu z nich. Ruchy Kornela są coraz bardziej skoordynowane, pewne, dokładne i coraz bardziej precyzyjne. Przed Świętami Wielkanocnymi przyjeżdża mój mąż i będziemy sprawdzali jazdę Kornela na rowerze. Mam przeczucie, że będziemy mocno zaskoczeni. Na pewno wrzucimy z tego wydarzenia filmik.

Wspomnę również o tym, że młody doskonale radzi sobie również z ubieraniem się, tj. koszulka, bluza, majtki, spodnie, skarpety i mato tego najczęściej wszystko jest założone poprawnie, czyli na tą stronę, która ma być. To samo mamy z butami, rzadko mamy pomyłkę, że lewy idzie na prawy a prawy na lew. Nawet jak zdejmuje buty stawia je w poprawny sposób?

Kornel zrobił się dużo mniej nerwowy i mniej wybuchowy. Jeszcze do niedawna po zwróceniu uwagi był niesamowity płacz i krzyk, od kilku tygodni jest już tylko delikatny niesmak, a za chwilę jakby nie było tematu, bez dodatkowych pisków, i dziwnych, trudnych reakcji. Kornel czasami mówi do mnie w sposób niewyraźny, bo jest leniwy i tak jak wcześniej napisałam idzie na skróty, bo po co się wysilać skoro matka i tak rozumie o co mi chodzi. I tu Kochani Was zaskoczę, nie ulegam małemu, mówię mu żeby powtórzył wyraźnie, ponieważ nie rozumiem. I w takiej sytuacji również mamy już wielkie zmiany, wcześniej byt lament, potworny krzyk, uderzanie rękoma o np. fotel w samochodzie, jednym słowem Kornel wpadał w szał. Po takim zachowaniu nie ma już śladu, bo postawiłam granicę i ciągle jej pilnuje.

Drodzy Rodzice życzę dużo wytrwałości. Przede wszystkim współpracujcie z Panem Jurkiem i bądźcie konsekwentni, bo tylko w taki sposób możecie pomóc Swoim Dzieciom. Musicie być również cierpliwi, dziecko autystyczne to nie zabawka, którą można naprawić w pięć minut. Na to potrzeba dużo czasu, zaangażowania, zmiany nawyków złych na te dobre a przede wszystkim ścisłej współpracy z Panem Jurkiem i wdrażanie wszystkiego, co mówi do życia codziennego naszego dziecka. Trochę rozpisałam się? Jeszcze raz serdecznie pozdrawiamy, życzymy wszystkiego dobrego i do usłyszenia.